Dizartrija je neurogeni poremecaj govora koji se karakteriše usporenim, slabim, nepreciznim i nekoordinisanim pokretima govorne muskulature. Dizartrija je sindrom poremecaja respiracije, fonacije, artikulacije, rezonancije i prozodije. Dizartrijom se nazivaju i manji izolovani poremecaji nastali usled pareze samo jednog perifernog govornog organa, samo jezika, samo jedne strane mekog nepca ili glasnica. Cak i u slucaju ekstremno izražene dizartrije, jezicke funkcije mogu ostati potpuno poštedene. Dizartrije, kao i centralna nervna oštecenja koja ih prouzrokuju, mogu nastati na razlicite nacine. Najcešci uzroci su traumatske povrede, tumori, vaskularni procesi , kao i urodena razvojna oštecenja cns, zatim infekcije i sve više degenerativne neurogenetske bolesti ( multipla skleroza ili Parkinsonova bolest ).
U osnovi dizartrije nalaze se smetnje u mišicnoj kontroli, nastale zbog oštecenja cns. Pri tome se javlja jedna forma slabosti, usporenosti, diskoordinacije ili promene mišicnog tonusa, što se odražava na proces produkcije govora.